| ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ | Διαθεματικές Εργασίες | |
 |
Η ΙΘΑΚΗ Η Ιθάκη είναι το δεύτερο μικρότερο νησί των Επτανήσων, το οποίο βρίσκεται στα νότια της Λευκάδας και στα βορειοανατολικά της Κεφαλλονιάς, με πληθυσμό 3.084 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Το νησί πήρε το όνομα από τον Ίθακο, τον πρώτο κάτοικο του νησιού ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί μαζί με τον αδερφό του και χτίσανε μια πηγή που περιείχε νερό σε ολόκληρο το νησί. Η Ιθάκη όπως και τα υπόλοιπα νησιά των Επτανήσων, έχει περάσει στο παρελθόν σε ξένη κατοχή. Έχει κατακτηθεί από Ρωμαίους, Τούρκους, Γάλλους, Βρετανούς και Φράγκους. Τελικά το 1864 κέρδισε την ανεξαρτησία της και ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα και τα νησιά του Ιονίου. Χαρακτηριστικό του νησιού είναι τα άγονα εδάφη του και η λειψυδρία που εμποδίζουν την ανάπτυξη γεωργίας. Το νησί στηρίζεται οικονομικά κυρίως από τον τουρισμό και την αλιεία. Από τους μαθητές και μαθήτριες: Γεωργοπούλου Ιωάννα, Κυρίτση Αναστασία, Μάνεσης Άγγελος, Φωτοπούλου Μαριλένα 
ΨΑΡΑ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ Τα Ψαρά είναι ένα νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου που βρίσκεται βορειοδυτικά της νήσου Χίου. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου, της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Έχει έκταση 40 τ.χλμ. , ενώ ο πληθυσμός του νησιού κατά την απογραφή του 2001 είναι 422 κάτοικοι. Τα Ψαρά έχουν κατοικηθεί από τη Μυκηναϊκή περίοδο και οι κάτοικοί τους ζούσαν κυρίως από τη θάλασσα. Το νησί ήταν γνωστό στην αρχαιότητα με το όνομα Ψύρα ή Ψυριά. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης γεννήθηκε στα Ψαρά το 1793 μ.Χ. και ήταν σημαντική μορφή του ναυτικού αγώνα κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821, ήταν ναύαρχος και πολιτικός, ο οποίος εκλέχθηκε 5 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας σε ένα διάστημα 33,5 ετών. Άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα 2 Σεπτεμβρίου το 1877 όντας εν ενεργεία πρωθυπουργός. Τον Ιούνιο του 1822 ο ελληνικός στόλος δεν κατάφερε να σώσει τη Χίο από την τουρκική σφαγή. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης ανέλαβε να βάλει μπουρλότο στη ναυαρχίδα του Καρά Αλή, του επικεφαλή του στρατού που έσφαξε τους κατοίκους και έκαψε το νησί. Την επιχείρηση θα εκτελούσαν τα πυρπολικά του Κανάρη και του Ανδρέα Πιπίνου. Στην επιτυχία του εγχειρήματος βόηθησε πολύ το ότι έγινε το βράδυ και περίπου 2.000 Τούρκοι γιόρταζαν εκείνη την ημέρα το Μπαϊράμι. Η φωτιά μεταδόθηκε γρήγορα στο καράβι, εξαπλώθηκε στη συνέχεια στην πυριτιδαποθήκη η οποία και ανατινάχθηκε. Η ενέργεια αυτή του Κανάρη βοήθησε πολύ εμψυχώνοντας τους ήρωες της Επανάστασης. Από τους μαθητές και μαθήτριες: Κωστάκη Χρυσούλα, Μυλωνάς Ηλίας, Μωϋσιάδης Κωνσταντίνος, Παπαγεωργίου Πολυτίμη 
Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ Από την εποχή που ο μηχανικός Φίλων ο Βυζάντιος, ο οποίος έζησε στη Ρόδο και την Αλεξάνδρεια, κατάγραψε τα πιο εκπληκτικά οικοδομήματα των περιοχών γύρω από τη Μεσόγειο, οι άνθρωποι έχουν μείνει έκθαμβοι μπροστά σε πολλά ακόμη θαύματα του κόσμου. Ορισμένα είναι ανθρώπινα δημιουργήματα, όπως το Σινικό Τείχος , ενώ άλλα είναι φυσικά, όπως το Γκραντ Κάνυον στις ΗΠΑ. Εώς σήμερα, όμως, κανείς δεν έχει καταφέρει να αντικατάστήσει τον κατάλογο του αρχαίου μηχανικού. Ο Φίλων ο Βυζαντινός έγραφε ότι ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν ένα γιγάντιο άγαλμα του θεού Ήλιου με ύψος 33 μέτρα. Σύμφωνα με το θρύλο, τον 4ο αιώνα π.Χ. ο θεός Ήλιος έσωσε το λαό της Ρόδου από μια επίμονη πολιορκία του Μακεδόνα στρατηγού Δημητρίου του Πολιορκήτη. Το βάθρο του αγάλματος ήταν από λευκό μάραμαρο. Μετά την αγκύρωση των πελμάτων του αγάλματος στο βάθρο ύψους 12 μέτρων, ο Χάρης κατασκεύασε έναν τεράστιο σκελετό από πέτρινα υποστηλώματα και σιδερένιες ράβδους, πάνω στον οποίο προσαρμόστηκαν χυτά μπρούντζινα φύλλα. Η γιγαντιαία μορφή, που ολοκληρώθηκε σε 12 χρόνια, καλύφθηκε με μπρούντζινη επένδυση. Δυστυχώς, όμως, γύρω στο 226 π.Χ. μόλις 60 χρόνια με τα αποκαλυπτήρια ο Κολοσσός κατάρρευσε , καθώς τα γόνατά του τσακίστηκαν από ένα σεισμό. Πέφτοντας λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια. Το 654 π.Χ. 900 χρόνια μετά την κατάρρευση του Κολοσσού, οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν τη Ρόδο και πούλησαν τον τεμαχισμένο Ήλιο ως μέταλλο. Από τους μαθητές και μαθήτριες: Παγώνη Μαρινίκη, Τσεμπέρογλου Ευαγγελία, Φούντου Ελένη, Χαλκιάς Μάνος ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ Η σφαγή της Χίου έγινε από τον Καρά Αλή πασά. Στη Χίο η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Έλληνες, οι οποίοι ευημερούσαν χάρη στην παραγωγή και το εμπόριο της μαστίχας. Η Χίος είναι πολύ κοντά στην Τουρκία γι' αυτό είχαν μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές. Ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β' έδωσε πολλά πρόνομια στο νησί, που έφταναν στα όρια της αυτονομίας. Έτσι οι Χιώτες δεν είχαν κανένα λόγο να επαναστατήσουν. Αυτό αποδεικνύεται απ' την αποτυχία του Τομπάζη του 1821. Ο Αντώνιος Μπουρνιάς με 200 άνδρες πήγαν στη Σάμο και συμφώνησαν με το Λυκούργο Λογοθέτη να επαναστατήσουν κατά των Οθωμανών. Στο νησί ζούσαν 117.000 Έλληνες, 3.000 Οθωμανοί και 100 Εβραίοι. Στις 10 Μαρτίου 1822 ο Μπουρνάς με το Λογοθέτη μαζί με 1.500 άνδρες πήγαν στη Χίο με σκοπό να κηρύξουν την επανάσταση στο νησί και να αφανίσουν τους ντόπιους Τούρκους. Οι Τούρκοι για να σωθούν κλέιστηκαν στο Κάστρο, αλλά δεν κατάφεραν να τους συλλάβουν γιατί δεν είχαν πολλά εφόδια. Ο Σουλτάνος θύμωσε πολύ και έδωσε εντολή στον υποναύαρχο Καρά Αλή πασά να τιμωρήσει παραδειγματικά τους Χιώτες. Στις 30 Μαρτίου 1822 ο καρά Αλής με 7.000 άνδρες επιτέθηκε στο νησί και έσφαξε τους Χιώτες. Από τοθς 117.000 'Ελληνες 42.000 δολοφονήθηκαν, 50.000 αιχμαλωτίστηκαν και 23.000 κατάφεραν να ξεφύγουν στην υπόλοιπη Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η σφαγή της Χίου συγκλόνισε τους Ευρωπαίους. Πολλοί ήρθαν και πολέμησαν πλάι στους 'Ελληνες, άλλοι πάλι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν και έγραψαν για αυτήν την απάνθρωπη πράξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διάσημος ζωγράφος Ντελεκρουά που ζωγράφισε έναν πίνακα που τον ονόμασε " η σφαγλη της Χίου" το 1824. Το 2009 ένα αντίγραφο του μεταφέρθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο της Χίου αλλά λίγους μήνες αργότερα αποσύρθηκε στα πλαίσια της ελληνοτουρκικής φιλίας. Από τους μαθητές και μαθήτριες: Θάνου Βασιλική, Κατσιμάνη Φαίη, Τασιόπουλος Ιωάννης, Σγαντζόνυχα Μελίνα  |
|